شعر های باران خورده

پرولاپس واژینال یا افتادگی واژن شرایطی است که در آن بافت هایی مانند رحم، راست روده، مثانه، مجرای ادرار، روده کوچک و یا خود مهبل (واژن) شروع به پرولاپس کند، یا از موقعیت طبیعی خود خارج شود.
پرولاپس واژن هنگامی اتفاق می افتد که ماهیچه هایی که از اندام های زنان در لگن حمایت می کنند، ضعیف شوند. این تضعیف باعث می شود رحم، مجرای ادرار ، مثانه یا روده بزرگ به داخل واژن فرو رود. اگر عضلات کف لگن بیش از اندازه ضعیف شوند، این اندام ها می توانند از مهبل خارج شوند. علائم ناشی از پرولاپس واژن معمولاً بر عملکرد جنسی و همچنین عملکردهای بدنی مانند ادرار و دفع مدفوع تأثیر می گذارد. پس باید هرچه سریع تر برای درمان آنها اقدام کنید.

 

انواع افتادگی واژن

• پرولاپس یا افتادگی مثانه (سیستوسل یا پیشابراه) : این مشکل هنگامی رخ میدهد که دیواره جلوی مهبل از بین برود. در نتیجه، مثانه ممکن است در مهبل فرو رود. هنگامی که این وضعیت رخ دهد، مجرای ادرار نیز به طور معمول دچار افتادگی شده و پرولاپس مجرای ادرار نیز رخ می دهد. هنگامی که هم مثانه و هم مجرای ادرار پرولاپس می شوند، این بیماری به عنوان یک سیستروتروسکل شناخته می شود. بی اختیاری ادراری (نشت ادرار در هنگام سرفه، عطسه، ورزش و غیره) از علائم شایع این بیماری است.

 

• پرولاپس یا افتادگی راست روده (رکتوسل) : این نوع پرولاپس واژن شامل پرولاپس دیواره پشتی مهبل است. هنگامی که این دیواره ضعیف می شود، دیواره رکتوم به دیواره واژن فشار می آورد و برآمدگی ایجاد می کند. این برآمدگی ممکن است هنگام حرکات روده قابل توجه باشد.
• پرولاپس یا افتادگی روده کوچک (انتروسل): ضعیف شدن قسمتهای بالای واژن می تواند باعث این نوع پرولاپس واژن شود. این حالت در درجه اول به دنبال یک هیسترکتومی رخ می دهد. انتروسل وقتی ایجاد می شود که دیواره های جلوی و پشت واژن به روده ها اجازه دهد تا بر روی واژن فشار بیاورند.
• پرولاپس یا افتادگی رحم : این بیماری شامل تضعیف گروهی از رباط ها به نام رباط های رحمی در بالای مهبل است. که باعث افتادگی رحم می شود. مراحل پرولاپس رحم عبارتند از:

پرولاپس درجه اول: رحم به قسمت تحتانی واژن فرو می رود.

پرولاپس درجه دوم: رحم به سطح دهانه واژن می رسد.

پرولاپس درجه سوم: دهانه رحم که در قسمت انتهایی رحم قرار دارد، به دهانه واژن          رسیده و از بدن بیرون زده است. به این حالت پرولاپس کامل نیز گفته می شود.

پرولاپس درجه چهارم: تمام رحم بیرون از واژن بیرون می زند. به این حالت پرولاپس             کامل نیز گفته می شود.

• پرولاپس طاق واژینال: این نوع پرولاپس ممکن است پس از هیسترکتومی (برداشتن جراحی رحم) رخ دهد. از آنجا که رباط های اطراف رحم وظیفه پشتیبانی از مهبل را دارند پس از برداشت رحم، این پشتیبانی از بین می رود. در پرولاپس طاق واژن، قسمت بالای واژن به تدریج به سمت دهانه واژن فرو می رود. این ممکن است باعث تضعیف دیواره های مهبل (واژن) شود. سرانجام، ممکن است قسمت بالای واژن از طریق دهانه واژن خارج شده و حتی از بدن بیرون زده شود. پرولاپس طاق واژن غالباً با آنتروسل همراه است.

علائم افتادگی واژن

اغلب زنان دچار افتادگی واژن علائمی ندارند. با این حال امکان بروز علائم در برخی از زنان وجود دارد. این علائم به نوع افتادگی واژن نیز بستگی دارد. علائم عمومی این بیماری شامل موارد زیر است:

• احساس پر بودن مهبل
• حس توده ای در ورودی واژن
• احساس سنگینی یا فشار در لگن
• احساسی مثل “نشستن روی توپ”
• درد در ناحیه کمر که هنگام خوابیدن بهتر می شود.
• نیاز مکرر به ادرار بیشتر از حد معمول
• اختلال در تخلیه روده یا مثانه
• عفونت های مکرر مثانه
• خونریزی غیر طبیعی از مهبل (به خصوص خونریزی بعد از بائسگی)
• خروج غیر ارادی ادرار هنگام سرفه، عطسه، خندیدن، رابطه جنسی یا ورزش
• درد هنگام رابطه جنسی

علائم اختصاصی برای انواع خاصی از پرولاپس واژن شامل موارد زیر است:

• مشکل در تخلیه روده: این ممکن است نشان دهنده یک انتروسل، پرولاپس طاق واژینال یا رکتوسل باشد. برخی از بیماران برای رفع مشکل تخلیه روده، انگشتان خود را روی دیواره پشت واژن قرار میدهند تا به تخلیه کامل روده کمک کنند. به این حالت پاشش گفته می شود.
• مشکل در تخلیه مثانه: این ممکن است یک مشکل ثانویه ناشی از سیستوسل، افتادگی مجرای ادراری، انتروسل، افتادگی واژینال یا رحم به مدت طولانی باشد.
• یبوست: این شایعترین علامت یک رکتوسل است.
• بی اختیاری ادراری: این یک علامت شایع، اغلب همراه با ابتلا به سیستوسل دیده می شود.
• دردی که با ایستادن طولانی مدت افزایش می یابد: این ممکن است نشان دهنده انتروسل، افتادگی واژینال یا رحم باشد.
• برآمدگی بافت در دیواره پشت واژن: این یک علامت شایع رکتوسل است.
• بیرون زدگی بافت در دیواره جلوی مهبل (واژن): این علامت شایع سیستوسل یا افتادگی مجرای ادراری است.
• گسترش واژن: این یک یافته فیزیکی است که غالباً در ترکیب با افتادگی بالای واژن مشاهده می شود.

علت افتادگی واژن

عضله ای، به نام عضله کف لگن، از اندام های لگن پشتیبانی می کند. در صورتی که این عضله به هر دلیلی آسیب ببیند، افتادگی واژن اتفاق می افتد. علل پرولاپس واژن شامل موارد زیر است:

• زایمان طبیعی و سخت : زایمان به بافت ها، عضلات و رباط ها در داخل واژن و اطراف آن آسیب می رساند. به خصوص اگر وزن نوزاد زیاد باشد. زایمان می تواند این عضلات را کشیده و تضعیف کند، و یک عامل خطرناک در ارتباط با سیستوسل ها شناخته می شود که در آن مثانه به داخل مهبل می رود. در برخی موارد مجرای ادرار جابجا شده و دچار افتادگی می شود.
• یائسگی: استروژن هورمونی است که به تقویت عضلات و بافتهای حمایت کننده لگن کمک می کند. پس از یائسگی، سطح استروژن کاهش می یابد در نتیجه بافت های پشتیبانی ضعیف میشوند.
• هیسترکتومی: رحم بخش مهمی از ساختار پشتیبانی در بالای مهبل است. هیسترکتومی شامل برداشتن رحم است. بدون رحم، قسمت بالای واژن ممکن است به تدریج به سمت واژن بیفتد.
• سرفه مداوم ناشی از بیماری مزمن ریه
• فشار به لگن ناشی از اضافه وزن
• یبوست مزمن
• بلند کردن اجسام سنگین

​منبع :مجله پزشکی بیچشک